Elif Pıtırlı ile İlham Röportajı

Binlerce kadın, "Sen yaparsın kız kardeşim!" diyerek hikayelerini BinYaprak'ta paylaştılar. Elif de Neriman Ülsever'in ilham videosunu defalarca izledikten sonra şimdi bizimle hikayesini paylaşıyor.

Isparta'da ebe anne ve o zamanlar calışmayan bir babanın ilk çocuğu olarak dünyaya geldim. Çocukluğum Isparta'ya 30 km uzaklıkta olan bir köyde geçti. Annem çalıştığı için anneannem ve dedem ile büyüdüm. Boş zamanlarımda sokakta oynayarak, dedem ile tarlalarda vakit geçirebildiğim çok güzel bir çocukluğum oldu. İlk okulumu da o köyde bitirdikten sonra annem babam ve 2 kardeşim ile birlikte Isparta merkeze taşındık. Orta okulu Isparta'da tamamladım. Liseyi ise yatılı olarak Sarkıkaraağaç Anadolu Öğretmen Lisesinde okudum. Sonrasında ilk tercihim olan Gazi Üniversitesi Görme Engelliler Öğretmenliği bölümüne yerleştim ve 4 yılım Ankara'da geçti. Öğretmen olmak bana annem tarafından "tatili var, kolay eş bulursun" vb. gerekçelerle dayatılan bir meslekti. Üniversite ikinci sınıfta bugünkü esimle tanıştım. O da İstanbul Teknik Üniversitesi Deniz Ulaştırma İşletme Mühendisliğinde okuyordu. 3. sınıfın yazında ailem, o dönemdeki erkek arkadaşımın evime gelmesinden rahatsız olduğunu, bunu istemediğini ve evlenmemizin uygun olduğunu düşündüğü için 21 yaşımda evlendim. Üniversitedeki son yılımı evli olarak okudum.

Mezun olduktan sonra Şanlıurfa Akçakale'ye özel eğitim öğretmeni olarak atandım. 6 ay görev yaptıktan sonra öğretmen olarak hayatımı sürdürmek istemediğime karar verdim. Eşimin de desteğiyle görevimden istifa ettim. Aslında benim ve ailem için büyük bir karardı çünkü ailem, tüm emeklerinin karşılığını almış ve beni sonunda devlet kadrolu bir öğretmen olarak görebilmişlerdi. İstifa etmem eşim hariç kimse tarafından iyi karşılanmadı ama benim her zaman gurur duyduğum bir karar oldu hayatımda... Sonrasında, İstanbul'da özel bir gemi adamı yetiştirme okuluna vardiya zabiti olup gemide çalışabilmek icin kayıt yaptırdım. Eğitimlerim devam ederken aynı zamanda özel bir okulda görme engelliler öğretmeni olarak yarı zamanlı çalışmaya devam ettim. İlk yılım bittikten sonra açık deniz römorkörüne güverte stajyeri olarak katıldım.7 ay staj yaptım, sonrasında kuru yük gemisine güverte stajyeri olarak katıldım ve 3 ay da orada staj yaptım. Bu dönemde birçok ülkeyi ziyaret etme, okyanus geçme fırsatım oldu. Aynı zamanda İngilizce öğrenmeye başladım. Boş zamanlarımda İngilizcemi geliştirmek için çalıştım.

Geriye zorunda olduğum 2 aylık stajım için, daha önce ofisinde gönüllü olarak çalıştığım şirketin kuru yük gemisinde tamamladıktan sonra Deniz Ulaştırma Bakanlığının sınavlarına girmeye hak kazandım. Sınavları geçip vardiya zabiti ehliyetimi aldım. Vardiya zabiti olarak çalışmadan önce yaklaşık 3 ay kadar ofiste teknik müdür yardımcısı olarak çalıştım ve sonrasında 4. kaptan olarak staj yaptığım gemiye katıldım. İş ortamında kadınları görmeye alışık olmayan insanların karadan aylarca uzakta olduğunu varsayarsak, gemide çalışmak oldukça zordu. Ülkemizde denizciliğin hala kadınların uğursuzluk getirdiğine inanılan bir sektör olduğunu deneyimledim. Gemide sadece kadın olduğum icin maruz kaldığım olaylar, bizi göç etmeye itti ve 2019 yazında Kanada'ya eşimle birlikte göç ettik. Ben yeniden okula başladım. Şu an Nova Scotia Community College, Nautical Institute de Marine Engineering Technology programını okumaktayım. Aralık ayında mezun olacağım. Aynı zamanda dünyanın en buyuk harbour towing firması olan Svitzer'da engine cadet olarak çalışmaktayım. Aynı zamanda denizcilik alanında hizmet verecek ve Nova Scotia Community college ve Scotia Bank tarafından ödül almaya hak kazanan startup projemi hayata geçirmek için çalışmaktayım.