Published in
Hikaye Hasadı
4 dk
Annem Şerife’ye…
“Seninle büyümek, seninle güçlenmek, senin sesini içimde taşımak… Hayattaki en büyük gururum. Senin gibi bir kadının kızı olmak, benim en büyük şansım.
Seren Erdoğan
İyi ki varsın, iyi ki seninle var olmuşum.
Anneler Günü'n kutlu olsun.
Senin sevgin, sabrın ve gücün…
Bize hep yol gösterecek”
Değerli annelerimizden Şerife Hanım’ın hikayesini anlatan kızı sevgili Seren Erdoğan’a teşekkür ederiz.
Kadınların hikayelerini paylaşan, "Deneyim paylaşınca güzeldir." inancıyla çalışan BinYaprak ailesi olarak, 29 Ekim'de BinYaprak Hikaye Hasadı Hareketini başlattık. Cumhuriyetimizin 2. yüzyılına kadınların hikayelerini hediye etmek için çıktığımız Hikaye Hasadına, sevgili kız kardeşlerimizin hikayelerini yayınlayarak devam ediyoruz. Ülkemizin her köşesinde anlatacak çok şeyi olan güçlü ve başarılı kadınlarımız var; bu yazıda olduğu gibi, kız kardeşlerimizin hayat hikayelerini, deneyimlerini, bilgeliğini, ilhamını ve hayat enerjisini dijitale taşıyıp, sözleri ve yaşadıklarıyla bıraktığı izlerini binlerle paylaşmak istiyoruz.
Hayatı üretmekle, emekle ve sabırla ilmek ilmek dokuyan bir kadının kızıyım.
35 yıllık el sanatları öğretmeni olan annem Şerife Hanım'dan yalnızca tığın ve iğnenin zarafetini değil; hayatla baş etmenin yollarını, her düşüşten sonra yeniden ayağa kalkmayı öğrendim.
(1995 – Yıl Sonu Sergisi / Ankara)
Annem Şerife Hanım, el emeğiyle hazırladığı yıl sonu sergisinde; yanında babaannem ve amcamın kızı Ekin.
Bu fotoğrafta annem bana hamile. Henüz dünyaya gelmemişken bile onun emeği, üretimi ve sevgisiyle çevriliydim. Arkamdaki örnekler kadar zarif, önümdeki kadın kadar güçlü olmayı hep hayal ettim.
Öğretmenlik yolculuğu 1990 yılında, Cumhurbaşkanlığı Muhafız Alayı Lojmanları'ndaki Halk Eğitim Merkezi'nde başladı. O günden bu yana, her yıl ortalama 60 öğrenci yetiştirdi. Bugüne kadar binlerce insana yalnızca bir el sanatı değil, bir bakış açısı, bir üretim kültürü öğretti. Türkiye'de dantel anglez sanatını yaşatan birkaç ustadan biri olmanın yanı sıra, bu alanda öğretmenlik yapan pek çok kişinin de hocası. Ve hâlâ aktif olarak ders veriyor.
Onun için öğretmek bir meslek değil, nefes almak gibi bir şey.. Bu yüzden emekliliği hiç düşünmüyor.
(Yıl Sonu Sergisi – 1990’lar)
Annemin emek dolu bir yılın sonunda öğrencileriyle birlikte hazırladığı yıl sonu sergisinden bir kare…
Omuzlarında ciddiyet, gözlerinde gurur, arkasında emeğe ve inceliğe dair zarif örnekler. Her bir sergi, onun mesleğine olan tutkusunun sessiz bir kutlamasıydı.
Üretmek onun ellerinde sadece bir beceri değil, bir yaşam biçimi.
Ben bugün moda tasarımcısıysam, eminim ki onun sabırla işlediği o ilmeklerden geçmiş bir estetik anlayışla büyümüş olmamın büyük payı var.
Çocukken yaz tatillerimiz bile planlıydı. Erdek'te kitap okuma saatimiz, birlikte soru çözme zamanlarımız olurdu. O günlerde sadece oyun oynamak isterdim. Şimdi fark ediyorum ki; disiplin, düzen, emek ve öğrenme aşkı hep o yıllarda içime işlenmiş.
(2025 – Ankara)
Annemin bana yaptığı en son parça: el emeğiyle ördüğü bu dantel anglez ceket.
Yalnızca zarif bir giysi değil bu; yılların birikimi, bir annenin sevgisi, bir ustalığın yaşayan kanıtı.
Onun sabrıyla, bilgisiyle ve ruhuyla işlenmiş bu ceket, taşımaktan gurur duyduğum bir miras gibi…
Fiziken babama benziyorum ama sesim, mimiklerim, konuşma tarzım tamamen annem…
Bazen bir şey söylerken kendi sesimi değil, onun tonunu duyuyorum içimde.
Ne zaman moralim bozulsa hâlâ kulağımda aynı söz: “Üzülme… Uyu, geçer.” Ve gerçekten geçiyor. Çünkü o, her zorluğun ardından yeniden doğmayı öğretti.
(2025 – Anne-Kız Zamanı)
Her yaşımda bana yeniden yol gösteren, sevgisiyle büyüten annemle bugün yan yana oturmak bile bir şükür sebebi.
Birlikte geçirdiğimiz bu özel günü, onun emeğini, sanatını ve sevgisini onurlandırarak kutlamak istedim.
Babamı 2015 yılında, henüz 20 yaşımdayken kaybettim.
O günden sonra annem yalnızca annem olmadı. Hem annem, hem babam oldu. Kendi yasını sessizce göğüslerken bizi ayakta tuttu. Yalnız çocuk büyütmenin ne demek olduğunu anlatmadı belki ama her gün yaşattı. Ve bunu hep zarafetle, sessizce ama dimdik durarak yaptı.
Bugün geriye dönüp baktığımda; bir kadının bir aileyi nasıl taşıyabileceğini, nasıl dönüştürebileceğini ve sevgiyle büyütebileceğini düşünüyorum.
Ve her düşüncemin başında annem var.
Sadece annem değil, aynı zamanda ilham aldığım ilk kadındı.
Bugün hâlâ onunla yan yana dururken, kendimi onun kalbinde şekillenmiş biri olarak hissediyorum.
Annem Şerife…
Seninle büyümek, seninle güçlenmek, senin sesini içimde taşımak… Hayattaki en büyük gururum. Senin gibi bir kadının kızı olmak, benim en büyük şansım.
İyi ki varsın, iyi ki seninle var olmuşum.
Anneler Günü'n kutlu olsun.
Senin sevgin, sabrın ve gücün…
Bize hep yol gösterecek.
(Kitap Kapağı – 2017)
Şerife Erdoğan’ın 28 yıllık tecrübesini aktardığı kitabı: “Dantel Anglez Hakkında Her Şey”
Yalnızca el emeğinin değil, bilgi birikiminin ve eğitmenliğinin de bir belgesi.
Aşağıda senin yıllar önce ördüğün dantel anglez işlerinden birini ve ilk görev yerin olan Halk Eğitim Merkezi'nden bir kareyi paylaşmak istedim. Sadece birer görsel değil bunlar; her biri, sabırla işlenmiş bir hayatın, adanmışlığın ve zarafetin belgeleri.
Her detayda sen varsın, benim kahramanım sensin...
(1990 – Ankara)
Şerife Hanım, öğretmenliğe ilk adımını Cumhurbaşkanlığı Muhafız Alayı Lojmanları’ndaki Halk Eğitim Merkezi’nde attığı yıl. Arkasında kendi örnekleri, önünde öğrencilerine ilham olacak bir ömür…
El emeğiyle, zarafetle, güler yüzle.
Yazar hakkında
BinYaprak; iş hayatına atılmaya hazırlanan farklı coğrafyalardaki üniversiteli kadınla, çalışan kadının ilham, tecrübe ve iş fırsatlarını paylaştıkları, çalışan kadının dijital kız kardeşlik çemberi.
Yorum