Ailesinin Hayat Işığı ve Yol Göstericisi: Büşra Karakuş

Depremde, Adıyaman'da kaybettiğimiz Büşra'nın hikayesini paylaşan kuzeni ve dostu Gülşah Ateş'e teşekkür ederiz.

Kadınların hikayelerini paylaşan, "Deneyim paylaşınca güzeldir." inancıyla çalışan BinYaprak ailesi olarak, 29 Ekim'de BinYaprak Hikaye Hasadı Hareketini başlattık. Cumhuriyetimizin 2. yüzyılına kadınların hikayelerini hediye etmek için çıkacağımız Hikaye Hasadına, depremde kaybettiğimiz kız kardeşlerimizin hikayelerini yayınlayarak başladık. Depremde kaybettiğimiz tüm kardeşlerimizi ve özellikle kız kardeşlerimizi asla unutmadık ve unutturmayacağız. Bu yazıda olduğu gibi, kaybettiğimiz kız kardeşlerimizin hayat hikayelerini, deneyimlerini, bilgeliğini, ilhamını ve hayat enerjisini dijitale taşıyıp, sözleri ve yaşadıklarıyla bıraktığı izlerini binlerle paylaşmak istiyoruz. 

Hikaye anlatıcımız Gülşah'a teşekkür ederiz.

''Ben Gülşah Ateş. Adıyaman Üniversitesi İşletme Bölümü mezunuyum. Ben de bir anneyim, 6 yaşında bir oğlum var. Depreme, Adıyaman'da ailem ile birlikte yakalandık. Hepimizin yaşadıkları için çok üzgünüm. Sizlerle depremde kaybettiğim canım kuzenim Büşra'nın hikayesini paylaşmak istiyorum.''

Büşra nerede doğdu, okudu ve çalıştı?

Büşra Adıyaman'da doğdu, ilkokul-liseyi Samsat ilçesinde okudu. Üniversitesini Gaziantep Oğuzeli Üniversitesi'nde işletme okuyarak eğitim hayatına devam etti. Neredeyse mezun olur olmaz bir mimarlık şirketinin muhasebe bölümünde işe başladı. İşini o kadar çok seviyordu ki, her sabah heyecanla uyanıyor, tutku ile yapıyordu.

"Yapamazsın" seslerine rağmen başardıkları;

Adıyaman, küçük bir yer olduğu için kurumsal olmayan bir yerde çalışan kadınlar genelde eleştirilirdi. Ama Büşra'm öyle akıllı ve disiplinli bir kadındı ki, bütün tabuları yıktı. Kendini geliştirip, bütün kötü varsayımları ortadan kaldırdı. Başarısına odaklandı ve kısa zamanda çok iyi bir konuma geldi. 

Anne olmak isterdi, hepimize de bir anne gibi kol kanat gerdi, sahip çıktı

"Yaşadığımız olumsuz her şeyin olumlu bir geri dönüşü olacak ama öyle, ama böyle, unutma." derdi hep. En güzel rol modeli annesiydi. Güçlü, ayakları üzerinde duran, efendi, aynı zamanda girişken bir kadındı Büşra. Kariyerinde tam olmak istediği yerdeydi aslında. En büyük hayallerinden biri de anne olmaktı. Anaç bir tavrı vardı bu yüzden, kuzenlerine de çok destek oldu. Küçük de olsa bir işten başlayıp kendilerini geliştirmelerini öğütlerdi. Onlara kendi iş yerinde staj ve iş imkanı sundu. Benim de iş arayış zamanlarımda, mülakatlarımda hep tam destek oldu. En olmaz dediğim, pes ettiğim zamanlarda elimden tuttu. "Kimseye aldırma, sen başaracaksın. Her şeyin bir zamanı var, sen elinden geleni yapıyorsun." derdi. 

En zor zamanlarımda yanımda o vardı

8 Haziran 2022'de boğazımdaki 5 cm'lik kitleyi aldırmak için Gaziantep'e ameliyat olmaya gitmiştim. O, 3 günü öyle bir hale getirmişti ki, ben cehennemi yaşamayı beklerken, o tüm derdimi tasamı unutturdu bana. Hastaneden zar zor, bir şekilde izin alıp yemeğe götürmüştü beni mesela. Ameliyat esnasında ameliyathanenin iç kısmında beklemek yasakken tatlı dili ile doktorları ikna edip, "Uyanıp en azından beni görmezse çok kötü olur." diyip 4 saat ayakta ameliyathanenin giriş kısmında beklemişti. Uyandığımda ilk onun sesini duydum ben, bunu hiç unutmam. 

Gülşah'tan Büşra'ya: Hayat ışığımdın

İşten geldikten sonra buluşup kahve içmeye gitmeyi, kritik yapmayı çok severdim onunla. Baharı çok severdi, bahar gibi de bir kadındı. Büşra benim teyzemin kızı, yani kuzenimdi ama biz bir bütündük, bir elmanın iki yarısı gibiydik. Hayatımın her noktasında benim motivasyon kaynağımdı. Çok olumsuz bir olayı bir durumu 5 dk içinde olumlu hale getirebilme yeteneğine sahipti. Benim hayat ışığımdı.

Hayatımın en güzel kalbini, hayat ışığım dediğim insanı 6 Şubat'ta kaybettim. Ama bıraktığı izler, anılarımız, hayatımın her noktasında benimle olmaya devam edecek. Çok üzgünüm, seni çok seviyorum Büşra'm.