Hikayeler Anlatılmaya, Abide Yaşamaya Devam Edecek

6 Şubat Depreminde, Adıyaman'da kaybettiğimiz kardeşlerimizin hikayelerini kaleme alan sevgili kız kardeşimiz Mine Kavasoğulları'na teşekkür ederiz.

Kadınların hikayelerini paylaşan, "Deneyim paylaşınca güzeldir." inancıyla çalışan BinYaprak ailesi olarak, 29 Ekim'de BinYaprak Hikaye Hasadı Hareketini başlattık. Cumhuriyetimizin 2. yüzyılına kadınların hikayelerini hediye etmek için çıkacağımız Hikaye Hasadı'na, depremde kaybettiğimiz kardeşlerimizin hikayelerini yayınlayarak başladık. Depremde kaybettiğimiz tüm kardeşlerimizi asla unutmadık ve unutturmayacağız. Bu yazıda olduğu gibi, kaybettiğimiz kardeşlerimizin hayat hikayelerini, deneyimlerini, bilgeliğini, ilhamını ve hayat enerjisini dijitale taşıyıp, sözleri ve yaşadıklarıyla bıraktığı izlerini binlerle paylaşmak istiyoruz. 

Fotoğrafta gördüğünüz, güzel gülümsemesi ve içten bakışlarıyla insanın içini ısıtan bu tatlı gencin ismi Abide Dağlı ve ben size onun hikayesini anlatacağım çünkü hikayesi anlatılan bir insan yaşamaya devam eder.

Arkadaşlarının Abidiş, babasının "Abidemmm" diye seslendiği Abide, 1 Haziran 2007 tarihinde dünyaya geldi.

Evine çok düşkündü. Evde vakit geçirdiği aktiviteleri çok severdi. Kitap okumaya bayılırdı. Müzik dinlemeden duramazdı.

İnsanları, ailesini ve arkadaşlarını çok severdi. Klişe bir laf olarak değil, gerçekten herkese yetecek kadar sevgi taşırdı içinde. İnsanı yönü ve değerleri çok güçlüydü.

Tertip ve düzene çok önem verirdi ve her zaman ne istediğini çok iyi bilen, kararlı bir çocuk olmuştu. 

Pek çok arkadaşı ve küçük kız kardeşi Nazife gibi hayvanlara çok düşkündü Abide. Kardeşinin köpeklerini de çok severdi ama özellikle kedilere bayılırdı. Hatta Müezza isminde bir kedisi vardı.

En sevdiği yemek çiğ köfteydi. Kremalı, mantarlı tavuk ve makarna kombinasyonunu da çok severdi. Nazo ve pek çok Kıbrıslının hellim aşkının tersine, Abide hellimi hiç sevmezdi.

Voleybol sevgisi çok büyüktü ve okulu GMTMK'nın lise takımındaydı ancak gelecekte doktor olmayı planladığı ve bir süre derslerine ağırlık vermesi gerektiği için voleybola geçici olarak ara vermişti. Aynı okulun ortaokuluna giden Nazo da Abide gibi voleybolcuydu ve okulun takımındaydı. Takımları Kıbrıs şampiyonu olmuştu. Türkiye'deki turnuvada yarışmak ve ülkelerini temsil etmek için Adıyaman'a gittiler. Hem Nazo'ya hem de takıma destek olmak için Abide de annesiyle beraber Adıyaman'a gitti. İsias Otel'de kalıyorlardı.

6 Şubat 2023'te 15 yaşındaki Abide'nin hayatı, kardeşi Nazife ve annesi Mülkiye Hanım ile, onların güzel haberlerle dönüşünü heyecanla bekleyen babaları Ozan Bey'in ellerinden alındı. İlk andan itibaren bunlara kader demeyi reddediyoruz. Ozan Bey'in en çok değer verdiği 3 insanı elinden alanlardan hesap sorulana kadar da reddetmeye devam edeceğiz. Bir babaya, "Gözyaşlarımın sıcaklığından yanaklarımın yandığını hissediyorum." cümlesini kurduranlar hesap verecek! 

Hikayeler anlatılmaya, Abide yaşamaya devam edecek. 

Sevgili Abide Dağlı'nın hikayesini kaleme alan, kız kardeşimiz Mine Kavasoğulları, bu yazıyı mimarintersi Instagram sayfasında paylaştı. Biz de Mine Kavasoğulları ve Abide'nin ailesinin izinleriyle, Abide'nin bıraktığı izleri binlerle paylaşmak istedik ve sizlere Mine'den bir not getirdik: "Paylaşım ailenin izniyle yapılmıştır. Fotoğraf ve metnin yazılmasında kullanılan bilgiler aile tarafından Mimarın Tersi'ne gönderilmiştir. Gönderiye yorum yaparken aile adına hassas olmanızı rica ederim. Ben Kıbrıslı olarak deprem gerçekliğini ve kaybettiğimiz hayatların bir sayıdan ibaret olmadığını, depremde kaybettiğimiz Kıbrıslı çocukların hikayelerini yazarak hatırlatmak istiyorum. Onbinlerce tamamlanmamış hikaye var. Siz de bildiğiiz kişilerin hikayelerini paylaşın. Hikayesi anlatılan insanlar yaşamaya devam eder. Ailelerimizin mücadelesinde yanlarında olmak için bu gönderiyi hikayenizde paylaşabilirsiniz. Bu mücadele depremde elimizden alınan herkes için. Bu mücadele adalet için" 

#isiashepimizindavası