En Yakın Arkadaşım, Sırdaşım, Öğretmenim, Melek Annem: Rana Atalay

6 Şubat Depreminde, Antakya'da kaybettiğimiz Rana Atalay'ın hikayesini paylaşan sevgili kızı Sinem Atalay'a teşekkür ederiz.

Kadınların hikayelerini paylaşan, "Deneyim paylaşınca güzeldir." inancıyla çalışan BinYaprak ailesi olarak, 29 Ekim'de BinYaprak Hikaye Hasadı Hareketini başlattık. Cumhuriyetimizin 2. yüzyılına kadınların hikayelerini hediye etmek için çıkacağımız Hikaye Hasadına, depremde kaybettiğimiz kız kardeşlerimizin hikayelerini yayınlayarak başladık. Depremde kaybettiğimiz tüm kardeşlerimizi ve özellikle kız kardeşlerimizi asla unutmadık ve unutturmayacağız. Bu yazıda olduğu gibi, kaybettiğimiz kız kardeşlerimizin hayat hikayelerini, deneyimlerini, bilgeliğini, ilhamını ve hayat enerjisini dijitale taşıyıp, sözleri ve yaşadıklarıyla bıraktığı izlerini binlerle paylaşmak istiyoruz.

Rana Nerede Doğdu, Okudu ve Çalıştı?

Benim canım annem, 7 Kasım 1964 yılında Antakya Merkez'de dünyaya gelmiş, bir melek. Doğumu ile birlikte, babasının onun adını verdiği Rana Kundura ayakkabı mağazasıyla ailesine uğur getiren biricik bir melek. Küçük yaşta babasını kaybetmesinin ardından, güçlü ve cesur bir anne ile büyümüş, dimdik ayaklarının üzerinde duran sevgi ve neşe dolu bir melek. Ben ve felakette kaybettiğimiz bir tanecik ablam, hayat boyu bu güzel kadın annemiz olduğu için kendimizi hep çok şanslı hissettiğimiz bir melek. Hem annemin hem ablamın hem Sarp'ımın hem de Selçuk abinin kayıpları ve ailemizin dağılması ardından, başta bizi iyi kalbiyle büyüten bu güçlü kadının hayat hikayesi; bize hep ışık ve ilham olmuş iken, sonsuzluğa yazılmaları adına anlatmaya çokça değer.  

Annem Antakya İnönü İlkokulu'nda eğitim hayatına başlamış, ardından Antakya Ticaret Lisesi'nde lise eğitimini tamamlamış. Çalışkan ve güçlü bir genç kadın. Üniversite eğitimini işletme fakültesinde, Çukurova Üniversitesi'nde tamamlamış. Üniversitede okurken staj yapan bu başarılı genç kadın, o sıralarda hayat boyu yürüttüğü muhasebe ve mali müşavirlik ofisine ilk girişini yapmıştır. Staj yaptığı o ofiste hep andığı Mustafa amca, bu genç kadının başarı ve isteğini görünce, erken yaşta vefatının ardından, henüz 23 yaşındayken tüm ofisini anneme bırakmış. Annem de, edindiği bu değere hep sahip çıkıp, evlendikten sonra ofisini eşi babam ile daha da büyütmüştü.

"Yardımseverliği, sevgisi, iyiliği, her an tüm dünyayı ısıtırdı sanki"

Hayat boyu çalışan, kadının gücüne emeğine çokça değer veren ve köklerini korumak için çabalayan benim güzel annem, çok yönlülüğüyle farklı alanlarda da sosyal sorumluluk projelerine hep gönül vermiştir. Yardımseverliği, sevgisi, iyiliği her an tüm dünyayı ısıtırdı sanki. Eğitimde alanında okul aile birliği başkanlığı, hayırseverlikte LİONS, KAGİD (kadın girişimciler derneği) başkanlığı, KAGİDER üyeliği gibi birçok dernekte var gücüyle çalıştı, dünyayı daha iyi bir hale getirebilmek için hep destek oldu. 2004 yılında Güney Asya'da yaşanan deprem ve Tsunami felaketinde yaptığı yardım kampanyasında söylediği sözler aslında onu size benden daha iyi anlatan kendi cümleleri:  

"Böyle bir felaketin ne zaman nerede olacağı belli değil. Yarın bizim de başımıza gelebilir. Bu yüzden, öncelikle çoğunluk çocuk kayıplarının yaşandığı bu felakette hayatta kalanlara bir nebze de olsa yardımda bulunmak istiyoruz."

Annem bilhassa kadınların elinden tutmak, köklerini güçlendirmek için var gücüyle çalışırdı. "Kadın geçmişi kuranların ve geleceği şekillendirenlerin anasıdır." derdi. Bu dünyadaki son gününe kadar da hep istekle ve şevkle çalıştı. Sevgili annem Rana, 2008 yılında ilk olarak Antakya köprü başında, evinde yaptığı yöresel salça ürünlerini satan köylü bir kadın olan Ayşe bacının elinden tutup, destek olmak adına 'Ayşe Bacı' isimli organik gıda firmasını kurdu. Çıktığı bu yolda ilk hedefi o köylü kadının ellerinden çıkan nadide ürünleri pazara sürmek, ekonomiye can vermek ve hep dediği gibi çalışarak kendini parlatmaktı. Çok da güzel yol katedildi ve Ayşe Bacı beklenenden fazla talep gördü. Akabinde sistematik bir şekilde kadın istihdamını sağlayabilmek, büyütebilmek için üretimi kendilerinin yaptığı Altınözü Oymaklı köyünde kurucu ortak olarak Rusta Gıda'yı kuruldu. Rusta Gıda ile birçok kadın istihdam edildi, geniş yelpazelerde el emeği yöresel ürünler üretildi. Annem ilk günden son güne çok severek yaptığı Rusta Gıda'ya da sevgisini katmıştı. İlham aldığı tüm kadınların yolunu aydınlatmıştı. Hayalleri gerçek olmuştu, girişimi canlanmış, büyüyordu. Başta Rusta Gıda için çok planları vardı, heyecanla anlatışları hala kulaklarımızda. Hikayeler yarım kaldı ama benim annem bu dünyadaki ömrünü dolu dolu neşesiyle, iyiliğiyle ısıttı, şenlendirdi. Bize ömür boyu ilham oldu, yolumuzu ışık oldu.

"Onu gördükçe gururlanır, onun kızı olduğum için kendimi çok büyük bir şansa sahip hissederdim"

Annemin ailemizde ve benim hayatımda doldurulamaz bir yeri vardı. En yakın arkadaşım, sırdaşım, öğretmenim, her konuda destekçim, her şeyimdi. Hep idolüm oldu. Onu gördükçe gururlanır, onun kızı olduğum için kendimi çok büyük bir şansa sahip hissederdim. Hâlâ bize mükemmel bir aile yarattığı, geçirdiğimiz tüm güzel zamanlarımız için minnettarım. Annemin de ablamın da minik bebeğim Sarp'ımın da hayatımın içindeki yerini kelimelerle anlatmak çok güç, hepsinden parçalar, değerler, içimde ömür boyu benimle olacak. Şimdi bu dünyada bana geri kalan annemin, ablamın ve tüm ailemin öğrettiği tüm değerlere sahip çıkmak, kalbimde sonsuza kadar onlarla yaşamak❤️

Hikaye anlatıcımız Sinem'e teşekkür ederiz.

"Ben Sinem Atalay, Antakya'da 1995 yılında doğdum. Çocukluğumu Antakya'da, sıcacık yuvamızda geçirdim. Bizlere öğretilen medeniyet, dostluk ve sevgi değerleri içerisinde büyüdüm. Üniversite eğitimim için İstanbul'a geldim. Şu anda bilişim hukuku alanında avukat olarak çalışıyorum.

Şehrimizin yaşadığı büyük felaket sonrası, ben de depremden birebir etkilenen bir depremzede olarak, onca kayıp ve yıkımların ardından, sevdiklerimizi anmak, anılarıyla yaşatmak için hikayemize değinmek istedim." 

Teşekkür ederiz sevgili Sinem. Sayende, hepimiz Rana Atalay'ı tanıdık ve ondan ilham aldık. Anneciğinin dediği gibi, bu deprem yarın herkesin başına gelebilir. Depremde kaybettiğimiz ışığı bol ve iz bırakan kadınların hikayelerini unutmayacak, unutturmayacağız.