İçimizdeki Çocuk

Uğur Okullarından Fizik Öğretmeni Sevgi Cansu Aydalga'nın STEM macerasını yazdığı bu yazımızı kaçırma! İçindeki çocuğu kaybetmeyen Sevgi hanımın hikayesi. Bu yazıdaki deneyimlerden ilham almanız dileğiyle... Keyifli okumalar!

Bir yanımız çocuk kalır büyümez hiç. Merak eden, öğrenmek isteyen, gelişmemizi sağlayan aslında içimizdeki çocuktur hep. Bazen sesini duyamasak da bir yerlerde onu tekrar keşfetmemizi bekler. STEM Lider Öğretmen Mesleki Gelişim Programı ile STEM serüvenimin başladığı, şimdilerde ise STEM Lider Öğretmen olarak mezun olacak olmanın heyecanını yaşadığım bu yıl, içimdeki çocuğun sesini daha yüksek sesle duyduğumu fark ettim.

İnsan hangi mesleği yapıyor olursa olsun heyecanını asla kaybetmemeli. Hele ki bu meslek öğretmenlikse. Bir fizik öğretmeni olarak sınıfa her girdiğimde bugün öğrencilerime ne katabilirim düşüncesinin heyecanını taşıyorum. Benim de dâhil olduğum STEM Programı, fizik dersi öğretilerinin aslında uzağımızda değil yanı başımızda durduğunu, öğrencilerimin bunu bizzat kendilerinin dokunarak, hissederek fark etmeleri heyecanımı daha da körükledi. Bilginin alevlenmesi için bir kıvılcım gerekliydi tabii ki. Bizim kıvılcımımız neydi peki? Bir soru, bir problem… Hayatın içinden, yaşadığımız yüzyıla ait, cevabını bulmaya çalışırken aslında hep kullandığımız teknolojiden faydalanacağımız ve matematiksel öğretilerle birleştireceğimiz bir problem. Bilgi temelli hayat problemi… Fizik öğretmenlerinin çok duyduğu ve aşina olduğu "Hocam günlük hayatta nerede kullanabiliriz?" sorusuna kendilerinin cevap bulduğu öğrencilerimin, öğrenme süreçlerine tanık olmak içimdeki çocuğu mutlu ediyordu. Onlarla beraber ben de keşfediyor, öğrencilerimin gelişimi için onlara ne gibi BTHP sunabilirim sorusu kafamın bir köşesinde duruyordu. Problemin hayatın içinden olması gerekliliği, her şeyden ilham almamı sağlıyordu. Gökyüzüne baktığımda gördüğüm uçaktan veya gezintiye çıktığımda seyrettiğim denizin dalgalarından…

STEM Planını yazdığım, BTHP'yi öğrencilerime sunmadan önceki zaman dilimi, benim için önemli ve içselleştirdiğim bir hazırlık sürecini de beraberinde getiriyordu. Okulda yoğun bir çalışma programına sahip olsam da bir ders arasını bile fırsat sayıyor, okulumuzdaki STEM bölüm başkanımızın kapısını çalarak oluşturduğum fikirleri sunuyor ve öğretmenimden disiplinler arası ilişkiyi nasıl sağlayabileceğime dair yeni bilgiler ediniyordum. Aynı zamanda fizik dersi ile ilgili ilişki kuracağım diğer disiplinlerle ile ilgili çalışmalar yapıyor, STEM Planıma dâhil olan teknolojik çalışmalar ile ilgili güncel gelişmeleri takip ediyordum. Heyecanlı hazırlık aşamasından sonra BTHP'yi sunduğumda öğrencilerimin gözlerinde gördüğüm ışıltı bu hareketli günlerin getirdiği tatlı yorgunluğun izlerini siliyordu.

İlk STEM Planımı, uçak ikaz lambaları üzerine yazdım. Elektrik- Elektronik Mühendisliğinde yüksek lisans tezimi yazdığım dönemde Arduino mikroişlemci ile çalışmış olmam mühendislik kazanımlarını öğrencilerime aktarma konusunda benim için avantaj oldu. Öğrencilerimi uçak ikaz lambalarının prototipini tasarlarken kullanacakları Arduino ile tanıştırdım. Bugüne kadar tahta üzerinde anlattığım elektrik devrelerini, öğrencilerim breadboard üzerinde kurdular. Dirençleri seri ve paralel bağlayarak, devredeki dirençlerin sayısını arttırarak, LED lambalardaki parlaklığı gözlemlediler. Hep anlattığım V=I.R formülünü kendi gözlemleriyle ispatladılar. Kısacası deneyerek, hissederek, özümseyerek BTHP'ye çözümler sundular.

STEM'i daha çok sahiplenmiş olarak diğer planlarımı hazırladığım aşamada BAUSTEM'in düzenlemiş olduğu VII. STEM Planı Yarışmasında ödül aldığımı öğrendiğimde verdiğim emeğin ve çabanın takdir edilmesi beni mutlu etti. Ayrıca daha çok sesiz kalmayı tercih eden öğrencilerimin bile STEM dersleri esnasındaki çabaları ve bana neler yapabilecekleri konusundaki fikirlerini aktarmaları STEM'e daha sıkı sarılmamı sağladı. Bana bu deneyimi yaşatan BAUSTEM'e teşekkürlerimi sunuyorum. İçimizdeki çocuğu STEM ile yaşatmak dileğiyle…

Sevgi Cansu Aydalga

Fizik Öğretmeni

Uğur Okulları Burhaniye Kampüsü