Arya ve BinYaprak Ailesinin Desteği ile Harvard'a Giden Sena'nın Deneyimleri

Herkese merhabalar, ben Hacettepe Üniversitesi MD/PhD öğrencisi Sena Nur Arbağ. Tıp fakültesi 5. sınıfı bitirdikten sonra Harvard Üniversitesi, İmmünoloji bölümünde 'Otoimmünite patogenezinde Notch sinyal yolağının rolü' başlıklı doktora tezim için çalışmalara başladım ve 3. ayımı tamamlamak üzereyim.

Tıp fakültesi 2. sınıftan beri ilgi duyduğum immünoloji üzerine, çok iyi bir laboratuvarda, alanında çok iyi bir mentörle beraber çalışıyorum. Bulunduğum şehir Boston harika, lab'daki arkadaşlarım, yaşadığım yerdeki komşularım mükemmel insanlar yani şu ana kadar geçirdiğim 3 ay benim için muhteşemdi diyebilirim ve öyle de olmaya devam ediyor. Fakat muhteşem olmanın yanında aşırı stresli de yani oturup ağladığım zamanlar da hatırı sayılır kadar çok. Evet biraz garip fakat bu yol bana en başta güzel şeylerin hiçbir zaman altın tepside sunulmadığını öğretti. Hatta ne kadar dikenli yollardan geçtiysem o kadar güzel kapılar açıldı diyebilirim. Bu yüzden buradan da güzel sonuçlarla çıkacağıma dair inancım tam!

Peki 'stresimin sebebi ya da arada beni çileden çıkaran şey nedir?' sorusuna gelince: doktora zaten anlatılmaz yaşanır bir durum, bir de üstüne sudan çıkmış balık misali hırslı ve yarışmacı bir ortamda doktoraya başlamak evet biraz zor oldu. Bunun dışında stres faktörü olarak araştırmanın doğasında olan zorluklar da var tabi; çok basit gibi görünen deneylerden bir türlü sonuç alamamak, süreç gerektiren zorlu deney düzenekleri, hiç hesaba katmadığınız birden beliren sorunlar… Benim için öğrenme ve üretmenin eş zamanlı gitmesi gerektiği sorunsalının stres faktörlerinin başında geldiği de yadsınamaz bir gerçek. Fakat öğrenmenin verdiği mutluluk öğrenirken yapılan hataların acısını hafifletiyor, en azından benim için… Her seferinde benden sonuç bekleyen lab hocam bu durumdan pek hoşnut olmasa da ya da Dr. hata kabul etmez mentörüm en ufak sürçmede ateş topuna dönse de çok mutluyum. Ne de olsa buraya prenses olmaya gelmedim... Hani denir ya öldürmeyen şey güçlendirir, bazen eve gelince göz yaşlarım sel olsa da ertesi güne daha güçlü bir başlangıç yaptığımı hissediyorum.

Geçirdiğim 3 ay bana sadece bilimsel olarak değil, kültürel olarak da çok şey kattı, öğretti. Yurt dışında eğitim görmek inanılmaz bir fırsat, özellikle de çok farklı kültürden insanlarla ortak amaçları taşımak, insanlığın yararı için beraber çalışmak, sadece bilim değil her alanda bilgi alışverişi içinde olmak, öğrenmek ve kimi zaman da öğretmek... her biri benim için eşsiz tecrübeler olmakla beraber yürüdüğüm yolda bana her zaman destek olan ailem, arkadaşlarım ve Arya ailesine çok teşekkür ediyorum, iyi ki varlar…